Thursday, 17 May 2018

အိုစာမင္းစာ မလိုတဲ့နိုင္ငံ (စာအုပ္အဖံုး)

                                                  မ်က္နွာဖံုး

                                                ေနာက္ေက်ာဖံုး

Monday, 7 May 2018

"စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးေခါင္းစဥ္၊ အတြင္းေခါင္းစဥ္၊ အစီအစဥ္ နွင့္ ေနာက္ေက်ာဖံုး "

စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးေခါင္းစဥ္:           : ပါရီ နဲ႔ အတူစီးေမ်ာျခင္း
စာေရးသူ                   :           : မင္းေမာ္လွျမင့္ ( YSO,PKU)

                                                        မ်က္ႏွာဖံုးပံုၾကီး

မ်က္နွာဖံုး ပံုေသးနဲ႔ စာသား



အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္မွ ဒီမိုကေရစီကို
နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ၾကံဳရသူ
ျမန္မာျပည္သားတစ္ဦး၏ ဥေရာပလူေနမႈ
အေတြ႔အၾကံဳ မ်ားႏွင့္ ေဒသႏၱရဗဟုသုတ
တို႔ကို စုစည္းတင္ျပထားပါသည္။





             





အတြင္းစာရြက္ေခါင္းစဥ္ :           : ပါရီ နဲ႔ အတူစီးေမ်ာျခင္း ႏွင့္
                                            ဂ်ာနယ္ေပၚကေဆာင္းပါးမ်ား
                                            မင္းေမာ္လွျမင့္ ( YSO,PKU)

(ဤစာအုပ္ပါေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ လိုအပ္ေသာအခ်က္အလက္မ်ားကို Wikipedia နွင့္
သက္ဆိုင္ရာ website မ်ားမွရွာေဖြကိုးကားထားပါသည္)

ေဆာင္းပါးအစီအစဥ္

၀၁.  အရွင္ကုသလသာမိ(ဂ်ာမဏီ) ၏ အမွာစာ
၀၂.  ဒိန္းမတ္ကမဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ
၀၃.  ႏို႔ဆီမသံုး၊ ၀က္နားရြက္မစားတဲ့နိုင္ငံ
၀၄.  ေရာမေရခ်မ္းစဥ္
၀၅.  ငွက္စာေကြ်းျခင္း(Feed the Birds)
၀၆.  ပ်ံေပဦးေတာ့ ေဟာ္လန္ကစာပို႔ခိုေလးေရ..
၀၇.  Save Forests for our Kids
၀၈.  ေက်ာင္းသားေတြအလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ဒိန္းမတ္နိုင္ငံ
၀၉.  အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရိွစြ
၁၀.  သမီးတို႔ေက်ာင္းက ဖက္ရွင္ရိႈး
၁၁.  ဒိန္းမတ္နိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္
၁၂.  လက္ေဆးၾကေသာ ကေလးမ်ား
၁၃.  ပါရီ နဲ႔အတူစီးေမ်ာျခင္း
၁၄.  သူတို႔ဆီက ဓေလ့ေလးတစ္ခု
၁၅.  အမ္မလီ မွသည္ ပိုးမီ ဆီသို႔
၁၆.  အိမ္မွာေအာ္တဲ့ မီး Alarm !
၁၇.  ဒိန္းမတ္ကလက္ေဆာင္ေပးျခင္းအေလ့အထ
၁၈.  မိုးယံကစိတ္ထားရွင္မ်ား
၁၉.  ျမတ္ဗုဒၶကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္လာေသာဒိန္းမတ္ကဇနီးေမာင္ႏွံ
၂၀.  အသက္တစ္ေခ်ာင္း
၂၁.  ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြါး လြန္စြာအက်ိဳးမ်ား
၂၂.  ေဖေဖ နဲ႔ ကဗ်ာဆရာၾကီးတင္မိုး၊ မင္းသားအံ့ေက်ာ္
၂၃.  ကေလး၊ လူငယ္၊ လူၾကီးတို႔အတြက္ျမန္မာ႔စြယ္စံုက်မ္း
၂၄.  မွတ္မိသမွ် တစ္ေခတ္တစ္ခါက ပခုကၠဴ ဂုဏ္ေဆာင္ ေဘာလံုးနဲ႔အားကစားသမားမ်ား
၂၅. စာေရးသူ ၏ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း
၂၆. Biography of Min Maw Hla Myint( written by Min Thaw Hla Myint)

စာအုပ္မ်က္နွာဖံုးအတြက္ အျခားပံုမ်ား။
                                         

                                                        အရံ ၁

                                                    အရံ  ၂

                                                     အရံ ၃
     
   
 ေနာက္ေက်ာဖံုးအတြက္ ဓါတ္ပံုကုန္ၾကမ္း(အဆင္ေျပသလိုသံုးရန္)


                                                 ေက်ာပံု ၁
                                              ေက်ာ္ပံု ၂

                                              ေက်ာပံု ၃

 ဂ်ာနယ္ေပၚမွာ

                                                   ဂ်ာနယ္ေပၚ ၁

                                                 ဂ်ာနယ္ေပၚ ၂
                                                  ဂ်ာနယ္ေပၚ ၃

                                                   ဂ်ာနယ္ေပၚ  ၄
     
                                                   ဂ်ာနယ္ေပၚ  ၅

                                                 ဂ်ာနယ္ေပၚ  ၆
                         
 ေနာက္ေက်ာဖံုးစာသား

ဒုစရိုက္မႈေတြ နည္းပါးၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ပညာေရး, လူမႈေရး, ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြ
ျငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း သာသာယာယာ စီးေမ်ာေနတဲ့ႏိုင္ငံက ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြကို
အတူယူသင့္တန္တာယူၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကရင္ျဖင့္ ...

အရွင္ကုသလသာမိ(ဂ်ာမဏီ)
                     



               

Sunday, 6 May 2018

"အရွင္ကုသလသာမိ(ဂ်ာမဏီ) ၏ အမွာစာ"

ျမန္မာျပည္ေရာက္ခိုက္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ရြာကို အလည္လိုက္သြားေတာ့ ခရီးေရာက္မဆိုက္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕
အဘြားက “ကိုယ္ေတာ့္လက္ထဲက ဘာစာအုပ္လဲ”ဆိုၿပီး ေျပာေျပာဆိုဆို စာအုပ္ကို လွမ္းယူလိုက္
ပါတယ္။ “ကိုယ္ေတာ့္စာအုပ္နာမည္က တယ္ဟုတ္ပါလား၊ အိုစာမင္းစာ မလိုတဲ့ႏိုင္ငံဆိုပါလား၊
တပည့္ေတာ္မွာေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေလာက္ အိုစာမင္းစာေလး စုထားတာ … တင္ပါးထဲ ထည့္လိုက္ရၿပီ"
လို႔ဆိုတယ္။ အဘြားက အသက္ ၇ဝ ေက်ာ္ၿပီ။ တစ္ေန႔က ေခ်ာ္လဲၿပီး တင္ပါးဆံုရိုးက်ိဳးသြားတာ
ေဆးရံုတက္လိုက္ရလို႔ သူ႔ရဲ႕အိုစာမင္းစာအတြက္ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေၾကးေလးေတြ
တင္ပါးခဲြစိတ္တာအတြက္ ကုန္သြားၿပီလို႔ ေျပာေနတာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ဒိန္းမတ္က စာေရးဆရာမင္းေမာ္လွျမင့္ရဲ႕ “အိုစာမင္းစာ မလိုတဲ့ႏိုင္ငံ”စာအုပ္ေလးက
ျမန္မာႏိုင္ငံစာအုပ္ေစ်းကြက္အရဆိုလ ွ်င္ အေတာ္ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံက လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ အိုစာမင္းစာအတြက္ ႀကိဳးစားစုေဆာင္းေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ
အိုစာမင္းစာ မလိုတဲ့ႏိုင္ငံဆိုေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျဖစ္သြားတာလည္း ပါေပလိမ့္မယ္။
ဒိန္းမတ္မွာ ပံုမွန္အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ အစိုးရကို ေပးထားတဲ့အခြန္ေတြေၾကာင့္
အသက္ႀကီးတဲ့အခါ အစိုးရက ျပန္လည္ၿပီး ေအးေဆးသက္သာေနလို႔ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္
ေပးထားတဲ့သေဘာပါ။ ကိုယ့္ဆီမွာက အစိုးရဝန္ထမ္းေတြသာ ပင္စင္လခရေပမယ့္ ဒိန္းမတ္မွာေတာ့
လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ အခြန္ေပးထားတဲ့အတြက္ အလုပ္နားလို႔ပင္စင္ယူတဲ့အခါ ပင္စင္လစာေတြ
ရၾကပါတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္ကလည္း သာမန္ေဆးကုသမႈမွသည္ ေဆးရံုတက္ အၾကီးစား
ခြဲစိတ္မႈအထိမည္သည့္ကုန္က်စားရိတ္မွမေပးရဘဲ အခမဲ့၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့အတြက္အိုစာမင္းစာရယ္လို႔
သီးသန္႔စုေနစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ဆရာမင္းေမာ္လွျမင့္ရဲ႕ ပထမစာအုပ္မွာ ဒိန္းမတ္နဲ႔ဥေရာပႏိုင္ငံေတြ
က ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး ဗဟုသုတေလးေတြကို ဟိုနည္းနည္းဒီနည္းနည္းနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံစာဖတ္
ပရိသတ္ေတြဆီကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။
အခု သူက ဒုတိယေျမာက္ေျခလွမ္းအျဖစ္ “ပါရီနဲ႔အတူ စီးေမ်ာျခင္း”ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္လွမ္း
လွမ္းလိုက္ျပန္ပါၿပီ။“ပါရီနဲ႔အတူ စီးေမ်ာျခင္း”လို႔ အဓိကေခါင္းစဥ္ေပးထားေပမယ့္ ပါရီမွာ
စီးေမ်ာခဲ့တာေတြအမ်ားႀကီးကိုေတာ့ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ေပဘူး။
ပါရီကို မိသားစုနဲ႔ခရီးသြားရင္း ေျမေအာက္ရထားဘူတာကေန အေတြးအစဥ္ေလးေတြ
လြင့္ေမ်ာသြားတဲ့သေဘာေလာက္ပါပဲ။ မိသားစုနဲ႔အတူ ဥေရာပခရီးသြားခဲ့တာေတြကိုေတာ့
ေနာက္စာအုပ္ေတြမွာဆက္ေရးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီစာအုပ္မွာေတာ့ ပါရီကေန အေတြးစဥ္ေတြ
လြင့္သြားတာေတြနဲ႔အတူဥေရာပႏိုင္ငံေတြက အထူးသျဖင့္ ဒိန္းမတ္က ပညာေရး၊ လူမႈေရးဆိုင္ရာ
ဗဟုသုတေတြကိုပဲဆက္လက္မ ွ်ေဝသြားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဥေရာပမွာေနတဲ့ ကိုယ္ေတာင္ မသိရေသးတဲ့
ဗဟုသုတေတြအမ်ားႀကီးပါေနတာျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ေတာ့ အသစ္အဆန္းေတြနဲ႔
ဖတ္မၿငီးျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆရာမင္းေမာ္လွျမင့္ဟာ စာေရးစားတဲ့ စာေရးဆရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာမွာ
ဒုစရိုက္မႈေတြ နည္းပါးၿပီး အေအးခ်မ္းဆံုးနဲ႔အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံစာရင္းမွာ ပါတဲ့ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံေလးမွာ
ခ်စ္စရာမိသားစုေလးနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထိုင္ရင္း၊ အမိျမန္မာျပည္ကိုလည္း အေဝးကေန
လြမ္းဆြတ္ရင္းနဲ႔ သူသိတဲ့ဗဟုသုတေလးေတြကို ျမန္မာျပည္သူေတြဆီ လွမ္းပို႔ေပးေနသူတစ္ေယာက္ပါ။
ေအးခ်မ္းတဲ့တိုင္းျပည္မွာေနထိုင္ရင္း မေအးမခ်မ္းျဖစ္ေနေသးတဲ့ အမိျမန္မာျပည္အတြက္
သူ႔ေစတနာေတြကသူ႔စာေတြမွာ အထင္အရွား ေဖာ္ျပေနေလ့ရွိတယ္။
သူ႔စာအုပ္မွာပါတဲ့ေခါင္းစဥ္ေလးေတြၾကည့္ရံုနဲ႔ အမိေျမကို လြမ္းဆြတ္တာေတြ၊ သံေယာဇဥ္ႀကီးမားပံု
ေတြကိုေတြ႕ရမွာျဖစ္တယ္။
ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ဥေရာပအေၾကာင္းေတြ ေရးထားေပမယ့္ သူ့ဇာတိ ေရစၾကိဳ၊ ပခုကၠဴကအေၾကာင္းေလး
ေတြလည္းတခုတ္တရ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ပခုကၠဴသားေတြအတြက္
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ျပန္လည္စၿမံဳ႕ျပန္ရင္း ေပ်ာ္စရာေလးေတြ ျဖစ္သြားမွာပါ။
ရိုးသားၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုေလးနဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ့တိုင္းျပည္ေလးက စာေရးဆရာဟာ
သူေမြးဖြားရာတိုင္းျပည္ကိုလည္း ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ဓာတ္ကေလးေတြ ကူးစက္ေစလိုပံု ရပါတယ္။
သူ႔စာေတြက အလကၤာေျမာက္ေအာင္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဖြဲ႕ႏဲြ႕ထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္
သူ႔ေစတနာေတြကေတာ့ ခမ္းနားလွတယ္လို႔ဆိုရင္ သူ႔စာဖတ္ၿပီးသူေတြကေတာ့ ျငင္းခ်က္ထုတ္လိမ့္မယ္
မထင္ပါဘူး။
ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘယ္စနစ္ကိုမွ အေကာင္းဆံုး၊ အလွဆံုးလို႔ မဆိုစေကာင္းေပမယ့္
ဒုစရိုက္မႈေတြ နည္းပါးၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ပညာေရး, လူမႈေရး, ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြ
ျငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း သာသာယာယာ စီးေမ်ာေနတဲ့ႏိုင္ငံက ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြကို
အတူယူသင့္တန္တာယူၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကရင္ျဖင့္ အမိျမန္မာျပည္အတြက္ အက်ိဳးယုတ္ႏိုင္စရာ
မရွိပါဘူး။ စာေရးဆရာ မင္းေမာ္လွျမင့္ရဲ႕ “ပါရီနဲ႔အတူ စီးေမ်ာျခင္း”စာအုပ္ေလးက အမိျမန္မာျပည္ကို
အေကာင္းဘက္သို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ေစဖို႔ အေတြးစေလးေတြ ရရွိသြားေစမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
အရွင္ကုသလသာမိ
ပဓာနနာယကဆရာေတာ္
ဓမၼဒူတျမန္မာေက်ာင္း (ဂ်ာမဏီ)
ဓမၼဆာယာ ဓမၼအရိပ္ေက်ာင္း( ဒိန္းမတ္)
kusalasami@gmail.com
+4915214489565
၅၊ ၅၊ ၂၀၁၈

Thursday, 15 February 2018

"မွတ္မိသမွ် တစ္ေခတ္တစ္ခါက ပခုကၠဴ ဂုဏ္ေဆာင္ ေဘာလံုးနဲ႔အားကစားသမားမ်ား"


လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ၁၉၈၀ ၀န္းက်င္ေတြတုန္းက ပခုကၠဴျမိဳ႔မွာ
"ေျမလတ္ဧရာဖလားေဘာလံုးျပိဳင္ပြဲ" ကို က်င္းပခဲ့ဖူးျပီး
ျမိဳ႔ရဲ့ေဘာလံုးကြင္းမွာလည္း ေဘာလံုး၀ါသနာအိုးေတြနဲ႔ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး
စည္ကားခဲ့ဖူးပါတယ္။
လာေရာက္ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသမွ် အသင္းေတြ
ကေတာ့ ေျမာင္ျမိဳ႔နယ္အသင္း၊ ျမင္းမူအသင္း၊ တပ္မအသင္း၊ မႏၱေလး
တကၠသိုလ္အသင္း၊ စီးကရက္စက္ရံုအသင္း၊ ေရစၾကိဳအသင္း၊
မိတၳီလာခ်ည္မွ်င္အထည္စက္အသင္း၊ ေအာင္လံအသင္း၊ ဟဲဟိုးအသင္း၊
မိတီၳလာRTCအသင္း၊ ခလရ(၄)အသင္း၊
စတာေတြျဖစ္ၾကျပီး အၾကိတ္အနယ္ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာလည္း ကိုယ္မဲႏိႈက္ရထားတဲ့ဂိုးအေရအတြက္နဲ႔
ပြဲျပီးသြားရင္ အနိုင္ေငြရတဲ့ တြဲေဘာ ေတြလည္းအထူးေခတ္စားခဲ့ပါတယ္။
တြဲေဘာတစ္ေစာင္ ၁၀က်ပ္၊၊ ၅၀ က်ပ္၊ ၁၀၀ က်ပ္ စသျဖင့္ ေပါ့ခင္ဗ်ား။
တစ္ေစာင္၀ယ္ရင္ ၂:၁ ၊ ၃:၀ စတဲ့ ဂိုးအေရအတြက္လက္မွတ္ေလး
ရပါတယ္။
မဲႏိႈက္ရထားတဲ့ အေရအတြက္နဲ႔ ပြဲျပီးလို႔ ၁၀၀ တန္၀ယ္ထားရင္
ေငြ တစ္ေထာင္ရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္ျဖစ္မယ္ထင္တဲ့ ဂိုးအေရအတြက္ကိုလည္း ခန္႔မွန္းထိုးလို႔ရပါေသးတယ္။
ေဘာလံုးပြဲစတင္ကန္မယ့္ ညေန ၃၊ ၄ နာရီ၀န္းက်င္ဆို လူေတြတဖြဲဖြဲနဲ႔
ေဘာလံုးကြင္းကိုေရာက္လာၾကပါျပီ။
သာမန္ရိုးရိုးပဲ ေဘာလံုးပြဲလာၾကည့္သူေတြကေတာ့ သိပ္အေစာၾကီးၾကိဳ
လာဖို႔မလိုေပမဲ့ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းခ်င္တဲ့သူမ်ားကေတာ့ တစ္ဦးခ်င္း
ေကာ အဖြဲ႔လိုက္ပါ ၀ိရိယ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေစာေရာက္ေနၾကပါျပီ။
ေလာင္းေၾကးဘယ္လိုေပါက္ေနတယ္ဆိုတာ စနည္းနာၾကျပီး ကိုယ္
ၾကိဳက္တဲ့ဘက္ကေန ေလာင္းေၾကးထပ္ၾကပါေတာ့တယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကစားမယ့္အသင္းလိုက္လို႔ ၁ဂိုးေၾကာ၊ ၂ ဂိုးေၾကာ၊
ဂိုး၀က္ စသျဖင့္ ေလာင္းေၾကးေပါက္လို႔ ကိုယ္ကဂိုးေၾကာေပးေလာင္းရင္
အေပၚကေနတယ္ေျပာလို႔ ကိုယ္ကဂိုးေၾကာယူထားရင္ ေအာက္ကထိုင္
ထားတယ္ကြာ စသျဖင့္ေျပာၾကပါတယ္။
ေဘာလံုးပြဲမွစျပီဆိုလည္း အားေပးသံေတြ၊ ဆဲဆိုသံေတြဆူညံ
ပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ၾကားက ေျမပဲဆားေလွာ္ေရာင္းသံ၊ စီးကရက္၊
ကြမ္းယာေရာင္းသံ၊ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းသံေတြကိုၾကားရမွာျဖစ္သလို
တစ္ခါတစ္ရံ ကြင္းထဲမွာေဘာလံုးသမားေတြက ရန္ျဖစ္ၾက၊
ကြင္းျပင္ကပြဲၾကည့္ပရိသတ္အခ်င္းခ်င္းရိုက္ၾကနွက္ၾကနဲ႔ အင္မတန္မွ
ပခုကၠဴ ေဘာလံုးကြင္းၾကီးဟာအသက္၀င္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
....................................................
"ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္ေဘာလံုးေရႊေခတ္"
ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းမမွီလိုက္တဲ့ ပခုကၠဴျမိဳ႔ရဲ့ ေဘာလံုးသမား
ၾကီးေတြကေတာ့ ဆရာဦး၀င္းေဖေလး၊ ဆရာဦးသိန္းေရႊ၊ ဆရာသန္း၊
ဦးဘိုေရႊ၊ ဦးမွတ္ေက်ာ္၊ ဦးျမေသာင္း၊ ဦးျမေအး တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္ရဲ့ေဘာလံုးေရႊေခတ္လို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရမယ့္ ၁၉၇၈ ၀န္းက်င္
ေတြတုန္းကမေကြးတိုင္းအသင္းၾကီးရဲ့ ကစားသမားတစ္၀က္နီးပါးဟာ
ပခုကၠဴကေဘာလံုးသမားေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
မွတ္မိသမွ်ကေတာ့ ေရွ႕တန္းကေန သူ႔ကိုယ္လံုးၾကီးနဲ႔ တိုးခါ တိုက္ခါ ကာခါ
ေဘာလံုးကိုဂိုးေရွ႔ထိရေအာင္ဆြဲယူျပီး ဂိုးသြင္းတတ္တဲ့ ကိုသန္းထြန္း၊
ေဘာလံုးခ်စ္သူေတြကေတာ့ အသားမဲမဲ ေတာင့္ေတာင့္၊ ေထာင္ေထာင္
ေမာင္းေမာင္းၾကီးမို႔ ခ်စ္စနိုးနဲ႔ "ႏြားၾကီး" လို႔ ေခၚျပီးအားေပးၾကပါတယ္။
ကို "စန္းလြင္" ကလည္း အေျပးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရွ႕တန္းဘယ္၀င္းကေန
တစ္ဘက္အသင္းကို တုန္လႈပ္ေအာင္ ထိုးေဖါက္ကစားနိုင္ခဲ့တဲ့သူျဖစ္ျပီး
မႏၱေလးတကၠသိုလ္ရဲ့လက္ေရြးစင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ေရွ႔တန္းမွာကစားတဲ့ ေရႊေခ်ာင္းက" ေဌးလြင္"ကေတာ့
အေျပးေကာင္းေကာင္းနဲ႔မရမကဂိုးကိုရေအာင္ယူတတ္ပါတယ္။
တစ္ဘက္အသင္းဂိုးေရွ႕မွာေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ဖို႔မမွီတဲ့ေဘာလံုးကို
ဒိုင္ဗင္ပစ္ေခါင္းတိုက္လို႔ ဂိုးရေအာင္သြင္းတဲ့သူပါ။
ေနာက္တန္းကေန အတြဲညီညီနဲ႔ တံတိုင္းၾကီးေတြပမာ ကာရံကစားခဲ့ၾက
သူေတြကေတာ့ ကိုေဇာ္၀င္း( "ေဗဒါ")၊ ကို"သန္းေအာင္" ညီအစ္ကို
၂ေယာက္နဲ႔"ဘဲၾကီး" ေခၚ ကိုေဇာ္၀င္း နဲ႔ ခင္ေမာင္သန္းဦး တို႔ပဲ
ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ အဲဒီ ၁၉၇၈ ၀န္းက်င္ ေဘာလံုးကစားတာ
ေတာ္တဲ့သူေတြကေတာ့..
ကိုဘိုနီ(စက္မႈတကၠသိုလ္)၊ ကိုဘပု၊ ကိုစိုးျမင့္(ဆူးလံုး)၊ စိန္သန္း(ေရႊေခ်ာင္း)၊
ကို "ေက်ာ္ညြန္႔ၾကီး"(ဂိုး)၊
ကိုထြန္းေရႊ(စီးကရက္)၊ နွင္းေ၀(စီးကရက္)၊ မင္းေဇာ္(စီးကရက္)၊
မ်ိဳးမင္း(စီးကရက္)၊ ၀င္းနိုင္(ေရႊေခ်ာင္း)၊ ေစာလြင္(ေရႊေခ်ာင္း)၊
ဖိုးခိုင္(ေရႊေခ်ာင္း)၊တင္မင္း(အမွတ္၉)နဲ႔ ေရႊကူထဲက ကိုဖိုးတင္၀င္း၊
ကိုညြန္႔တင္၊ စံ၀င္းေမာင္၊ ညွပ္ၾကီးတို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ကိုစိုးျမင့္(ေခၚ) ဆူးလံုးကေတာ့ ေဘာလံုးကစားတာျမန္ျပီး အလိမ္အေခါက္
ေကာင္းသလို လူခ်တာလည္းနံမည္ၾကီးတာေၾကာင့္..
တစ္ရက္သား ေဘာလံုးအတူေလ့က်င့္ၾကရင္း
"ကိုဆူးလံုး ကြ်န္ေတာ့္ကို..လူခ်ျပစမ္းပါဗ်ာ" ဆိုေတာ့."မင္း ၀င္လုၾကည့္ေလ.."
ဆိုတာနဲ႔ သူ႔ေျခေထာက္ထဲက ေဘာလံုးကို ၀င္လုလိုက္ပါတယ္။
သူဘယ္လိုဘိနပ္ကဘားနဲ႔ ေခါက္လိုက္တာမျမင္ရေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ့္ ေျခသလံုးရိုးအေခါက္ခံရျပီး ပူကနဲျဖစ္သြားပါတယ္။
နွစ္ခါ၊ သံုးခါေလာက္ ၀င္လုၾကည့္ျပိး ေျခသလံုးရိုးလည္းနာလာတာေၾကာင့္
၀င္မလုရဲေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ား။
ၾကံဳၾကိဳက္လို႔ေျပာရရင္ျဖင့္ ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္၊
ဗဟာဒူး၊ လွေဌး တို႔ ျမန္မာ႔ေဘာလံုးေရႊေခတ္တုန္းက အီရန္မွာကန္တဲ့
အီရန္ နဲ႔ ျမန္မာ ဖိုင္နယ္ပြဲမွာ ျမန္မာကေျခအသာနဲ႔နိုင္ရမယ့္ဟာကို
အိႏၵိယဒိုင္က မ်က္နွာလိုက္ျပီး ျမန္မာ႔ေျခေထာက္ထဲ ေဘာလံုးေရာက္ရင္
ကို တရႊီရႊီ နဲ႔ ခရာမႈတ္ေနတာေၾကာင့္ လူခ်အင္မတန္နံမည္ၾကီးတဲ့
လွဟန္ ၾကီးကို မီးစိမ္းျပလိုက္တာ သတိရမိပါတယ္။
လွဟန္ၾကီး တြယ္လိုက္တာ ဒိုင္လည္းမျမင္ရပဲ အီရန္ေဘာသမားေတြကို
ထမ္းစင္နဲ႔ ထုတ္.ထုတ္သြားရေၾကာင္း ခင္ေမာင္ေထြး(ပ်ဥ္းမနား) ျပန္ေရး
ျပထားတဲ့စာအုပ္မွာဖတ္ဖူးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီျမန္မာ့ေဘာလံုးေရႊေခတ္တုန္းက ဂ်ာမဏီနိုင္ငံကအသင္းမ်ိဳးေတြေတာင္
ျမန္မာနိုင္ငံကို ေျခစမ္းပြဲေတြလာကန္ေလာက္ေအာင္ ျမန္မာ့ေျခဟာကမာၻ႔
အဆင့္မွီခဲ့ပါတယ္။
ေအာင္ဆန္းကြင္းထဲမွာ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ လွေဌး၊ ျဖဴျဖဴ ေသးေသး က
ဂ်ာမဏီေနာက္တန္း လူထြားၾကီးေတြကို အရူးျဖစ္က်န္ေအာင္ လိမ္ေခါက္လို႔
ဂိုးရေအာင္သြင္းခဲ့တာကို ေဖေဖနဲ႔သြားၾကည့္ရင္း မ်က္စိထဲစြဲေနဖူးပါတယ္။
.........................................................
"အ.ထ.က(၁) ပခုကၠဴ ဂုဏ္ေဆာင္ေဘာလံုးသမားမ်ား"
မွတ္မိသမွ် ၁၉၇၈ ၀န္းက်င္တုန္းက ပခုကၠဴ အထက(၁) မွာ
လက္ေရြးစင္ေတြအေနနဲ႔ ကစားခဲ့ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့
ေမာင္ကိုေလး(ေပါင္းေလာင္းရွင္)၊ ေမာင္ကို(K ၾကီး)၊
ေက်ာ္မင္း(ထင္းတန္း)၊မိုးေမာင္သန္း(ဗုဒၶကုန္း)၊ မင္းေမာ္( ဗုဒၶကုန္း)၊
ေအာင္ေက်ာ္ဆန္း(စြန္သိုက္)၊ခင္ေမာင္သန္းဦး(ဘဏ္)၊ဖိုးေရႊ(စြန္သိုက္)၊
ေက်ာ္လင္း(ေပါင္းေလာင္းရွင္)၊စံ၀င္းေမာင္(ေရႊကူ)၊ လြင္ေမာ္ဦး(ေရႊကူ)၊
ဥာဏ္ထြန္း(စိန္ပ်ံ)၊ တင္ေဌး(၀ါးတန္း)၊ေငြစိုး(ဗုဒၶကုန္း)၊
ခင္ေမာင္ေဌး(ေခ်ာင္းကူး)၊ေမာင္ကိုကို(အီစမန္)၊ ေ၀လင္းဦး(ေရႊကူ)၊
ေက်ာ္မင္း(တပ္ရင္း ၈၇)၊ မင္းဟန္(ဖိုးပါ၊ရဲစခန္း)၊ ေဂ်ာ္လီသန္း၊
ေတာ္မီသန္း၊ တင္ထြန္း(ဖိုးကုလား)၊ ၀င္းနိုင္(ေခါေလး)၊
ေမာင္ကို(ထင္းတန္း)၊ ဖိုးေက်ာ္(တံတားဦး)၊ သန္းေဆြ(၀ါးတန္း)၊
တို႔ျဖစ္ၾကျပီး ေရစၾကိဳ အထက၊ ေပါက္ အထက၊ ျမိဳင္ အထက
ေက်ာင္းေတြနဲ႔အျပန္အလွန္ ခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲေတြ
ကစားခဲ့ၾကဘူးပါတယ္။
...............................................................
"ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္ လက္ေရြးစင္အားကစားသမားမ်ား"
(၂၅ ျမိဳ႔နယ္ ေက်ာင္းေပါင္းစံုေျပးခုန္ပစ္ျပိဳင္ပြဲ)
၁၉၇၈ ၀န္းက်င္ေတြတုန္းက၂၅ျမိဳ႔နယ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုေျပးခုန္ပစ္ျပိဳင္ပြဲကို
မေကြးတိုင္းကြင္းၾကီးမွာ နွစ္စဥ္က်င္းပေလ့ရိွျပီး ျမိဳ႔နယ္အသီးသီး
မွေက်ာင္းသားလက္ေရြးစင္ေတြအၾကိတ္အနယ္ယွဥ္ျပိဳင္
ကစားခဲ့ၾကပါတယ္။
ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္အသင္းဟာလည္း ဆားစည္ေက်ာင္း၊ မေကြးေကာလိပ္
စတဲ့ေနရာေတြမွာ တည္းခိုလို႔ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အားကစားသမားအေက်ာ္အေမာ္ေတြကေတာ့
ခင္ေမာင္သန္းဦး(ထ၁၊တာလတ္)၊ေအာင္ေမာင္း(မီတာတစ္ေသာင္း)၊
ေငြၾကဴ (၀ါဇီ)၊ ခင္ေက်ာ္စိုး (မီတာ၁၀၀.၀ါဇီ)၊
မင္းေမာ္(ထတစ္၊တန္းေက်ာ္ေျပး)၊ ေဇာ္မင္း(ထ၁၊အေျပး၊ တပ္ရင္း ၈၇)
ကံခႊ်န္ေမာ္(ထ၁၊အလ်ားခုန္)၊ ေက်ာ္သက္ဦး(ထ၁၊ တာတို)၊
ေဇာ္၀င္းနိုင္(ထ၂၊အပစ္၊ တပ္ရင္း ၈၇) ၊ သန္းျမင့္(ထ၂၊မီတာ၂၀၀) တို႔နဲ႔
မေ၀(ထ၁၊ ရဲစခန္း) ေအးေအးျမင့္(လ၂၊ တာတို)၊ ၀င္းမို႔မို႔(ထ၁၊ တာတို)၊
ခင္ေအးညိဳ(လ၂၊အျမင့္ခုန္)၊ခင္ေလးႏြယ္(၀ါဇီ၊ အလ်ားခုန္)၊
ေအးေအးညြန္႔(ေဒါင္းလွ၊ တာတို) တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
.........................................................
"ပခုကၠဴ ေကာလိပ္ ဂုဏ္ေဆာင္ေဘာလံုးနွင့္အားကစားသမားမ်ား"
၁၉၈၀ ၀န္းက်င္ေတြမွာ ပခုကၠဴေကာလိပ္လက္ေရြးစင္ အသင္းဟာ
တကၠသိုလ္နွင့္ေကာလိပ္ေပါင္းစံု ေဘာလံုးျပိဳင္ပြဲရဲ့ ေပါင္းေလာင္းဇံုမွာ
ယွဥ္ျပိဳင္ကစားခဲ့ၾကပါတယ္။
ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႔နယ္ရဲ့ျမက္ခင္းထားတဲ့ေဘာလံုးကြင္းမွာ ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ၾကျပီး
ေရဆင္း စိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသိုလ္ မွာတည္းခိုခဲ့ၾကရပါတယ္။
သိန္းေရႊ(ကြမ္းရြာ)၊ ခင္ေမာင္ေဌး(ေခ်ာင္းကူး)သိန္းေဖ(ဂန္႔ေဂါ)၊
၀င္းနိုင္(ထီးလင္း)၊ေရမြန္(ခ်င္းျပည္နယ္)၊မင္းဟန္(ဖိုးပါ၊ရဲစခန္း)၊
မင္းေမာ္(ပခုကၠဴ)၊ တင္မင္း(ပခုကၠဴ)၊ခင္ေမာင္သန္းဦး(ပခုကၠဴ)၊
၀င္းနိုင္( ငၾကြက္၊ ေပါင္းေလာင္းရွင္)၊ ေဗဒင္(ေခၚ)လွမ်ိဳးေအာင္၊
ေအာင္ေက်ာ္ဆန္း(စြန္သိုက္)၊ စိုး၀င္း(စြန္သိုက္)၊ ေအာင္ကို(ဂိုး)၊
ကိုေမႊး၊မင္းလြင္၊ ၀င္းလြင္၊တင္ေမာင္၀င္း(ဖိုးေခ်ာ)
တို႔ပါ၀င္ကစားခဲ့ၾကပါတယ္။
တကၠသိုလ္နွင့္ေကာလိပ္ေပါင္းစံုေျပးခုန္ပစ္ျပိဳင္ပြဲကို
ရန္ကုန္၊ ေအာင္ဆန္းကြင္းမွာ သြားေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ၾကတဲ့
အားကစားသမားအေက်ာ္ေမာ္ေတြကေတာ့
ျမင့္ျမင့္ေဌး(လွန္တံပစ္) တိုးတိုးျမင့္(သံလံုးပစ္)မာလာေသာ္(ပခုကၠဴ)
ေအးေအးမူ(ထီးလင္း)စန္းစန္းဦး(ထီးလင္း)ခင္မာဦး(ဂန့္ေဂါ)
ေအးေအးေမာ္(၀ါဇီ၊ အလ်ားခုန္)၊ သန္းသန္းနု(၀ါဇီ၊ သံျပားပစ္)
သိန္းေဖ(ဂန္႔ေဂါ၊ တာတို)ခင္ေမာင္သန္းဦး(တာလတ္)၊ ဖိုးထူး၊ ၀င္းနိုင္၊
မင္းေမာ္ (တန္းေက်ာ္ေျပး၊ သံုးဆင့္ခုန္)၊ေဌးျမင့္(ဟန္နီ၊ အလ်ားခုန္)၊
ေငြစိုး(ေဆာက္လုပ္ေရး) ဆန္နီ(အေရွ႔တပ္၊ အပစ္)
စတဲ့ကစားသမားေတြျဖစ္ျပီး သမိုင္းမွာရိွတဲ့ ေမခေဆာင္နဲ႔ သရဖီေဆာင္
ေတြမွာ တည္းခိုကာယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ၾကတာပါ။

                                             ၁၉၇၉-၈၀ ပခုကၠဴေဒသေကာလိပ္ေျပးခုန္ပစ္အသင္း
ေဘာ္လီေဘာကစားခဲ့တဲ့သူေတြကေတာ့ ေဇာ္၀ိတ္(ေဒါင္းလွ)၊ေဖသန္း၊
စိုးလိႈင္(သစ္ေတာ)၊ကိုကိုေအာင္(ျမင္းျခံ)၊ မင္းဟန္၊ ေမာင္ေမာင္လတ္၊
ခင္ေမာင္ေဌး(ေယာ)၊ေသာင္းထြန္း၊ သာလြန္ေက်ာ္၊ ေမာင္ေမာင္ တို႔နဲ႔
ႏြယ္ႏြယ္စိမ္း၊ မို႔မို႔စိမ္း၊ခင္ခင္မိုး၊ ျမင့္ျမင့္ေ၀၊ ခင္ခင္ေလး၊
သန္းသန္းျမင့္၊ သန္းသန္းနု၊ျမင့္ျမင့္ေအး၊ ေဌးေဌးေမာင္(ေရနံေခ်ာင္း)
တင္တင္ေအး၊ မခင္၀င္း၊ မစန္းရင္၊ ၀ါ၀ါ တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စားပြဲတင္တင္းနစ္ကိုေတာ့ စိုးစိုး၊ ေဇာ္လြင္၊ စႏၵာေဆြ၊ မေလးစမ္း တို႔
ကစားခဲ့ၾကပါတယ္။
ၾကက္ေတာင္လက္ေရြးစင္ေတြကေတာ့ ျမင့္၀င္း၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း
ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းတို႔ျဖစ္ျပီး
ကရာေတးသမားေတြကေတာ့ သက္နိုင္ နဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးနိုင္ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၈၀ ၀န္းက်င္မွာ ပခုကၠဴေကာလိပ္ေျခလ်င္နွင့္ေတာင္တက္အသင္း
ဟာလည္း၀ိတိုရိယေတာင္(ခ်င္းျပည္နယ္)၊
အေရွ႔ျမင္အေနာက္ျမင္ေတာင္(ရွမ္းျပည္နယ္)
အံေတာင္၊ နာမ္ေတာင္(မြန္ျပည္နယ္) ေတြကိုေအာင္ျမင္စြာ
တက္ေရာက္နိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအဖြဲ႔၀င္ေတြကေတာ့
လွသက္တင္မိုး၊စိန္ေဌး(ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္း)၊ ဗစ္တာရဲလြင္(ေပါက္)၊
ေဇာ္ထြန္း(ျမစ္ေျခ)၊ျမင့္စိုး၀င္း(ေပါက္)၊ စိန္သိန္း၊ ရဲလြင္၊ စိုးညြန္႔ေအာင္၊
ၾကည္စိုး(ေကာက္ရ)၊ ညီညီ၊ ျမင့္စိုးညြန္႔၊ သိန္းျမင့္၊ စန္း၀င္း၊ တင့္လြင္၊
ေနေအာင္၊ သာလြန္ေက်ာ္၊ ၾကည္ညိဳဟိန္း၊ ေက်ာ္၀င္း၊ ေက်ာ္စိုး၊ ရဲညိဳ၊
မ်ိဳးလြင္၊ စိုးလြင္၊သိန္းထြန္း၊ခင္ေမာင္စိန္၊ ဘသိန္း၊၀င္းျမင့္ေမာင္၊
ဥာဏ္၀င္း၊ ေမာင္ေမာင္၊ ေအာင္တင့္၊သက္နိုင္(အရွည္ၾကီး)၊ ေက်ာ္ေက်ာ္နိုင္၊
ဟန္လင္းေအာင္၊ ခိုင္၀င္း၊ သက္နိုင္၊ ခင္ေမာင္ေလး၊ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးနိုင္၊
ဖူးၾကီး၊ ေက်ာ္လြင္၊ေက်ာ္၀င္း၊ ခင္ေမာင္လြင္၊ ခင္ေမာင္သိန္း၊သာစိုးေမာင္၊
ေက်ာ္မင္းဦး၊ေမာင္ဘ၊ ၾတြမ္ဘိ၊ စိုင္းခိုးလွ်န္၊ ေအာင္ေဆြ၊ ေအာင္ခိုင္ျငိမ္း၊
တို႔နဲ႔ေရစၾကိဳက ျမင့္ျမင့္စိုး၊ေကာင္းေမႊး၊သက္သက္မာ၊ ဥမၼာခင္၊
၀င္း၀င္းေမာ္၊စီစီေက်ာ္၊မမ်ိဳး၊ ျမင့္ျမင့္ေအး၊ မသန္းစိန္၊ ခင္ညိဳထြန္း၊
မေလး၊ ၀င္းျမင့္သန္း၊၀ါ၀ါခ်ိဳ တို႔ျဖစ္ျပီး
ပခုကၠဴက ယုယုေမာ္၊ခင္မ်ိုးျမင့္၊ သီတာေမာင္ေမာင္၊ တင့္တင့္စိုး၊ ခင္ေလးေဆြ၊ ေမာ္ေမာ္သီ၊ စိုးစိုးေမာ္၊
ေအးေအးစိန္၊ ခင္ျမင့္ေမ၊ခင္ေစာ၀င္း၊ေဆြေဆြ၀င္း၊ သန္းသန္းေဌး၊ ျမတ္မြန္ေသာင္း၊
ေအးေအးေမာ္၊ ရီရီေဆြ၊ေမာ္ေမာ္ေဌး၊ ခင္မမကို၊ခင္ေလးေဆြ၊ မမနီ၊ မမလင္း၊
ေအးေအးေအာင္၊မင္းမင္းပို၊ ခါးခါး၊ မာလာျမင့္၊ ၾကည္ၾကည္ျမင့္၊ ျမင့္ျမင့္သိန္း၊
မေလး(ျမစ္ေျခ) ျမင့္ျမင့္ၾကည္(ဆိပ္ျဖဴ)တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
............................................................
"ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္ ဂုဏ္ေဆာင္ အားကစားသမားမ်ား"
၁၉၇၈ ၀န္းက်င္ေတြမွာ ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳလို႔ ယွဥ္ျပိဳင္ကစား
ခဲ့ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္သိသမွ် အားကစားအေက်ာ္အေမာ္ေတြကေတာ့
စားပြဲတင္တင္းနစ္ မွာ ဦးတင္ေဖ၊ ကိုေအာင္၀င္း၊ ကိုေက်ာ္ေဇယ်၊
ကိုဂ်ပန္၊ ကိုေက်ာ္ေအး(စီးကရက္)၊ ျမင့္လိႈင္(သြားဆရာ၀န္)၊
ကိုတာဇံ၊ ဥကၠာ(ေဆာက္လုပ္ေရး)တို႔ျဖစ္ၾကျပီး
ေဂါက္သီး မွာေတာ့ ကိုေဆြထြန္း၊ ကိုၾကည္ေအး၊ ကိုမာမက္၊ ကိုအလီ၊ ကိုျမင့္လြင္(ေမာင္ေမာင္ျမင့္လြင္)၊
ကိုၾကည္လြင္၊ ကိုခင္ေမာင္ညိဳ၊ ကိုသန္းထြန္း၊ ကိုသန္း၀င္း၊ ကိုလွသန္း၊ ကိုညီညီ၊ ကိုစိုးျမင့္၊
ကိုေဌးညြန္႔၊ မဂူရီး တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
သံုးဆင့္ခုန္ နဲ႔ အလ်ားခုန္ ခ်န္ပီယံကေတာ့ ကိုခင္ညိဳ(ေပါင္းေလာင္းရွင္)
ျဖစ္ျပီး သူကေဘာလီေဘာရိုက္ေကာင္းသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ကိုတာ(စီးကရက္) ကေတာ့အရပ္ရွည္သလို ေဘာလီေဘာရိုက္ခ်က္ေတြ
ကလည္းအင္အတန္ျပင္းလွပါတယ္။
အင္မတန္အပင့္အေထာင္ျငိမ္တဲ့ နိုင္နိုင္ေအာင္(စီးကရက္) နဲ႔
အတြဲညီတဲ့ ျပံဳးခ်ိဳ ကိုသတိရေနပါေသးတယ္။
ေဒါင္းလွရပ္ကြက္ထဲက ေဇာ္၀ိတ္ ကလည္းေဘာ္လီေဘာကစားတာမွာ
ေတာ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။
၁၉၇၄ ၀န္းက်င္တုန္းက စီးကရက္စက္ရံု၀န္ထမ္းရိပ္သာထဲက တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသား ကိုျမင့္လူ ကလည္း ေဘာ္လီေဘာေတာ္သူတစ္ဦး
ျဖစ္ပါတယ္။
ပခုကၠဴစီးကရက္စက္ရံု ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ျမန္မာ့တာတိုအေျပးခ်န္ပီယံ
မသန္းသန္း နဲ႔ အတူတူ အေျပးေလ့က်င့္ခဲ့ဘူးတာလည္းအမွတ္ရမိပါတယ္။
မသန္းသန္းရဲ့ ခင္ပြန္း ကိုေဌးေအာင္က စက္ရံုမွာတာ၀န္က်လို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးခင္ေမာင္ရင္ကေတာ့ ဘတ္စကက္ေဘာမွာ under လို႔ေခၚတဲ့ ဂိုးေအာက္
ကေန သြင္းတာမွာအင္မတန္တိက်တဲ့သူပါ။
ေပါင္းေလာင္းရွင္ထဲက ကိုေက်ာ္ျမင့္ ကလည္း တာလတ္၊ တာရွည္
အေျပးသမားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
မိုင္ရွည္စက္ဘီးမွာေတာ့ ကိုလွသိန္း(စီးကရက္)က အျမဲဗိုလ္စြဲတတ္သလို
မင္းေဇာ္(စီးကရက္) ကလည္းဆုရခဲ့ဘူးပါတယ္။
စစ္တုရင္ ေတာ္တဲ့သူတစ္ဦးကေတာ့ အခုဘုန္းၾကီး၀တ္ေနတဲ့ စာတိုက္
ထဲက မင္းသိန္း ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ေ၀ွ႔ျပိဳင္ပြဲအတြက္ အေက်ာ္အေမာ္ေတြကေတာ့ ကိုရဲျမင့္စိုး( ဘူးသီး)၊
ေမာင္ကို(K ၾကီး)၊ ကိုေဌး(ေစ်းအေနာက္ဘက္)၊ ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာ္၊ ကိုရဲလြင္၊
ကိုလွ၀င္းေမာင္(ရဲညိဳ) စတဲ့သူေတြျဖစ္ၾကေၾကာင္း၊
တခ်ိဳ႕သူေတြလည္းလူ႔ေလာက ကေနခြဲခြာသြားၾကျပီျဖစ္ေပမယ့္
တစ္ေခတ္တစ္ခါက သူတို႔စြမ္းတဲ့ဘက္မွာမေကြးတိုင္း၊ ပခုကၠဴျမိဳ႔နယ္ နဲ႔
ေက်ာင္းေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြအတြက္ဂုဏ္ေဆာင္ေပးခဲ့ဘူးၾကေၾကာင္း
လက္လွမ္းမွီမွတ္မိသမွ် ဂုဏ္ျပဳတင္ျပလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။
(စနစ္တက်မွတ္တမ္းမ်ားကို ကိုးကားေရးျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိမွတ္မိသမွ် ၁၉၇၈
၀န္းက်င္သာေရးသားျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည့္စံုမႈရိွမည္မဟုတ္ပါေၾကာင္း)

(Fb post 11.02.18)

အိုစာမင္းစာ မလိုတဲ့နိုင္ငံ (စာအုပ္အဖံုး)

                                                  မ်က္နွာဖံုး                                                 ေနာက္ေက်ာဖံုး